Bir güneş gibi doğmuştun baharımda,
karanlığıma.
İşte, işte! Demiştim benim uğurum, benim
aydınlığım.
Lakin her güneşin ardında bir acı,
bir hüzün varmış.
Anladım ki, seven insanları böyle,
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta