Kırık Kalp Şiiri - İbrahim Gül 2

Katıksız bir kalpte karmaşık bir kahır gibi
Mevsimsiz açmış çiçeklerin tereddütünü
Taşırım, ellerimde kor gibi.
Ne olur sorma gözleri bakışlarında üşümüş yüzünle, ansız gelen bir sara nöbetine
Dönüşen “cansız” duygu kıranı, neden bir kır çiçeğine dönüştü
Tarifsiz bir uzamda içsiz bir zaman parçası ve tüm mekânsal tutunuşlarımın
Ve duygularımın ikamet ettiği kalbindir, bil.
Metruk binalar gibi cansız ve keyifsiz bir halim var
Emekçinin hayalleri kadar mübarek hayallerim

Masum, mahcup
En büyük kazanımım kaybetmekten ibaret!
Nihayet, sensiz yaşamak mı! Ne hacet…
Varsayımsal bir varlık gibi
Sanalda mevzilenmiş bir sanalım
Ay bahçesine dönüşmüş, köpüklerin kadar içimde
Dalgalar var
Birbirine karışan ıslak saçların rüzgarla konuşuyor…
Bense sonlanmaz bir iç çekişle seni soluyorum
Geç açmış papatyalar var
Ezdiğin çıplak ayaklarınla
Avuçlarımda kor gibi özlemin
Uçurtma uçuruyor içimde.

Kara kalemdi çizen acılarımı bu sebep….