Kırık Kalp Şiiri - Petaliza Bahadır

Ne izim kalır sende,
Ne de ben kalırım bende, Kırılmışlıklarımla soğuk köşemde
Beklerim son nefesimi
Ha gayret derken dostlar
Ben her bir yardımda dibe daha çok yaklaşırım
Şimdi öyle uzak ki geldiğim yollar
Bir çocuktum saf temiz
Gittikçe kirlendim
Boğazıma kadar hüzne battım
Geçtikçe geçen zaman,
Büyüdükçe büyüyen acılar var
Şu kırık kalbimde
Hiç unutamadığım gerçekler
Aşk denilen zırvata bu muydu
Hep acı hep göz yaşı
Hani mutlu gülüşler
Hani sevgilinin sıcaklığı
Nerede huzur
Yirmi yaşında bir bedende
İhtiyar ruhumla nereye kadar dayanır
Bu kırık kalp