Kırık Kalp Şiiri - Necmiye Sarpkaya

Nedir yüreğindeki sızı
Nedir bu karabasan
Bu mu vicdan azabı
Çareler arıyorum bastırmaya
Ne yapsam imkansız
Düşünceler
Hayaller
Pişmanlıklar
Esir almış beni

Boş durmuyor nefis
Sen haklıydın
Kim olsa böyle yapardı
O kırılmayı hak etmişti

Mahkeme kurulmuş ruhumda
Davalı ben
Davacı kırık kalp
Kalp kırılmış çok parçaya ayrılmış

İşaret parmağıyla gösteriyor
Suçlusun sen kırdın
Nefsim avukatım
Vicdanım hakim
Birisi gülüyor sürekli
Çirkin bir gülüş
Haklıydın sen
Baskı vardı üzerinde
Kim olsa aynını yapardı

Nefis ne derse desin vicdan gülmüyor
Sırtta taş ağırlığı yük
Çek çekebilirsen
Kırık kalp ortada
Gözlerinde iki damla yaş
Hüzün ve acı var

Ne kurtaracak seni
İbadetlerin mi
İyiliklerin mi
Tamir etmelisin beni

Akıl alıyor sözü
Tek çare var özür dile
Gurur çıkıyor ortaya
Kasıla kasıla
Panik içerisinde hayır
Özür dileyemezsin

Kim oluyor o senin yanında
Sözü mü olur onun
Özür dileyemezsin

Bu ağırlığı alabilir misin sırtımdan
Hayır bunu yapamam
Git öyleyse
Çare değilsin çözüm değilsin
Ağlıyorum pişmanlık yaşları
İki melek geliyor yanıma
Tevazu ve merhamet
Nefis ve gurur perişan
Yerlerde sürünüyor.

Kırık kalbe bakıyorum hadi barışalım
Boynuna sarılıyorum
O da bana..
Beni anlıyor.
Ama üzerinde izler
Zamanla diyor zamanla
Kapanacaklar
Yeniden yürüyorum
Hayatıma rüyadan uyanarak

Necmiye Sarpkaya