Kırık Kalemler Şiiri - Destan Kabadayı

Her gidiş kendi hüznünü yaratır belki,
Sen öylesine gitmedin sanki,
Bir çocuğun arkadaşına küsmesi gibi,
Veya güneşin bir şehre kırgınlığı,
Öyle aniden, öylesine sessiz,
Oysa böyle gitmemeliydin,
Ve böyle bitmemeliydi herşey,
Sen gideli nefesler yarım,sevinçler yarım,
Yağmurlar yarım kaldı,
Sen şimdi,
Burda olsaydın,
Çayı soğuk içmez,
Fenerbahçe maçlarını bizsiz izlemezdin,
Sokaklar voltalarını özlemezdi,
Bu şehir böyle yitik kalmaz,
Veya sen gibi beyaz bir sayfaya,
Yüreğimizi mürekkep yapar seni yazardık,
Sen gideli beyazlar siyah,
Kalemler kırık,
Sayfalar bomboş,
Şiirler yarım kaldı,
Sen şimdi,
Seni unuttuk sanırsın,
Sahte gülen yüzümüze kanarak,
Ama unutma hocam,
Öyle uzaktan bakmayla,
Ne acılar görünür nede sevinçler,
Bütün takvimler sensizliği gösterirken,
Canı cehenneme yarım kalan yarınların,
Alınan her nefes ölümden öte,
Yokluğunun yangını ateşten beter,
Bu şehir halen alışamadı yokluğuna bilesin,
Sen gideli mutluluk yarım,
Günün doğuşu yarım, batışı yarım,
Sen gideli bir şehir yarım,
Ve nihayet öğrettin bize Muhammed Sait Aydın,
Ölüm her dilde aynı şarkıyı söylüyormuş meğer,
Ağlamak, ağlamak, ağlamak...