Karanfilim solgun yaprakların,
Ben her şeye küskün.
Senide,beni de kıskandı o toprak
Istırabımız ikimizinde aynı
Meyhanelere geri döndüm ben
Ilık esmeyince rüzgarlar bağrıma
Her mutluluğu kıskanıyorum.
Ağlamak geliyor içimden
Hıçkıra,hıçkıra ağlamak.
Kadehlerime dolan ızdırabları içerken
Genzimi yakıyor,Boğuluyorum sanki
Kuruyor göz pınarlarım ağlayamıyorum.
Umutlarımı gömmüşüm bir çırpıda
Okyanusun en derinine
Çanları çalacak bir sabahta mabedimiz,
Ölüm çanları.
Ben ağlıyamadım.
Ağlayanlar olacak,
Yıldızlar raks edecek
Son defa belki benim için.
Ve karanfilim
Ben bizi kıskanan toprağa koşacağım
Benide alacak,Çünki daha doymamış.
Bende kaybolacağım
Kurban isteyen toprak içinde.
Hasan Akay
1969
Kayıt Tarihi : 3.7.2014 17:19:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!