Kırık Kalem Şiiri - Uğur Deniz Ülkegül

Bölüştük sancıyı
Eli kana bulanmış bir kavgada
Koynumuzda taze ölüler saklayarak

Katline ferman dedik

Söyledik

Gittik…

Henüz doğmamış bir çocuk
Ellerini ceplerinde ısıtarak, ağladı..

Bir orospu, asilzade kılıklı bir arsızın
Tiksindiği bakışında rahmini dağladı…

Soyundu tüm sırlarını şehir
Çıkmaz sokaklarda yürüdüm ben

Vakitsizdik

İsimsizdik

Silindik…

Siren seslerinde hüzün vardı
Yalnızlık kadardı bana çokluğun
Şarap tadında sözler kattım içine
Yüzüne tükürdüğüm sarhoşluğun……

Hala ışığı yanıyordu tek tük evlerin
Polis telsizinde fail-i meçhuldüm
Güldüm gözyaşımın sensiz haline
Kahır alazlarda savrulan kül’düm..

Bölüştük acıyı
Yarım kalan bir söz kıvamında
Kanadı dudağımın sen kenarı…

Tek’tin..

Sevmektin..

Yittin…

Dalga seslerinde sensizliğin makamı
Tenine üşürdü mevsim, bilirdim…..

Gözlerine ağlardı yağmur

Ay’ın şavkı vurdukça yüzüme
Gövdem sağ kalır, gölgem vurulur

Yenilirdim…

Umudun rengini geceye sattım
Ertelenmiş maviler bıraktım baş ucuna

Sevişmek öylesi bir arzu
Ölümcül kavgaları soluğuma kattım…

Bölüştük sızıyı..

Kırık bir kalem hükmünde
Sürgün bakışlar bıraktık yazgımıza..

Katline ferman dedik…

Derman bildik…

Sildik yazıyı…