Kırık Kalem Şiiri - Hatem Çetinkaya

Sana öykünen şiirler sakladım
Attilâ İlhan’ın “Sisler Bulvarı”nda,
Bir gülüşün peşine düştüm
Nilgün Marmara’nın “Sanki Hiçbir Şey Olmamış”ında.

Şimdi ellerimde kırık bir kalem
Ve yüreğimde eksik bir mısra,
Oğuz Atay’ın “Tutunamayan”ları gibi,
Bir "yarına" asılı kaldım, yarınlarda.

Sabahattin Ali’nin “Kürk Mantolu Madonna”sı gibi,
Bir resme tutuldum, sessiz ve çıplak,
Ahmet Hamdi’nin “Saatleri Ayarlama Enstitüsü”nde,
Zamanın kırık bir dişlisiyim, işleyemeyen.

Orhan Pamuk’un “Masumiyet Müzesi”nde,
Bir anıyı sakladım gözlerimde,
Elif Şafak’ın “Aşk”ına daldım,
Bir kelimenin peşinde, bir sırda.

Ve şimdi,
Kırık kalemimle bu eksik mısrayı,
Bilge Karasu’nun “Gece”sine bırakıyorum,
Bir sessizliğin içinde, bir şiirin sonunda.