Zulm eden ile, vaktimi harcadım.
Haram yiyen ile, zaman eyledim.
Doğruyu söyleyeni, düşman bildim.
İlm vereni, kapı dışarı ettim.
Sokakta, aylaklık görev edindim.
Evde, hürmetsizlik maharet sandım.
Dosta, kibirimi yetenek saydım.
Yolu Hak ise, kendimden kaçırdım.
Zamana yenildim, bir gün yaşlandım.
Geçmişe baktım, kendime ağladım.
Yolun sonunda, Hakkı hatırladım.
Af diledim, bilmem, bağışlanırım.
Kayıt Tarihi : 6.9.2024 00:48:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Bir zaman sonra yaşım ilerleyecek elbet de kendi kulağıma küpe olması maksadıyla kaleme aldım bu dörtlükleri...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!