Kırık Kalem Şiiri - Ahmet Yusuf Taşcı 2

Sis havada dağılan bir özgürlük şarkısı,
Yüreğimde çarpan bu kalp aşkın muştusu,
Attığım her çarpık adım sarhoşluğumun yansıması,
O kadar ağır bir yük ki bu, kulağıma fısıldayan ölüm şarkısı.

Kristal kaplar da yankılanıyor attığın çığlıklar,
Elimi kesen camın her parçasında senin aşkının izleri var,
Ne oldu hatırlamıyorum, geceden geriye kalan anılar çok dar,
Bir an için hislerimi kemirdi beynimdeki kapanlar.

Tutsağı oldum beni saran nefis denen cehaletin,
Kaçmaya çalıştığım her an bir darbe gibi indi kulağıma sesin,
Aşk bu mudur bilmem, kaç heceyle anlatılır sefaletin,
Bu tutsaklık kafi midir, yola çıkan kaç parça kefaretin.

Son durak da belli, bedeninin varacağı son yol da,
Kaç günahsızın hayatını harcadın bu yolda,
Aşkın kandıran bir kaplan gibidir, öldürdüklerinin kalbi kolunda,
Dur sakın gitme, bir şairin masum dizeleri gelmekte, yolda.

Her nefeste baştan başladı bu çile,
Her ses tınısı işkenceydi bu bedene,
Karşı koymak elde değil, sessizlik bu kadar hakimken geceye,
Sen git, zaman bitsin, artık kalemim yoruldu. Koyamazsın kurşunumu yüreğinle aynı kefeye.