Kalbin kırıldı mı diye sorup yakıp yıkıp gitmiştin
Kal bin yerinden daha kırılsın diyebildim sadece içimden
Esir düşmüştü şafak gibi parlayan vicdan azabın gözlerime
Küçük bir tebessüm yırtılmıştı zindanlarımda
Aglayan bir tan vardı gözlerinin gördügü yerde
Pıhtılaşmış bir kabuk baglamıştı kalbim
Kal gönlümde serpilsin topraga ince haykırışlar
Tüm umutsuzluklara rağmen gülmeyi unutmadım.
Yaşamayı öğrendim hayatta, ayakta kalmayı.
İnsanları öğrendim, yüzlerinde maske.
Savaşmayı öğrendim, yenmeyi dövüşmeden.
Gözpınarlarım yaşla dolsa da bunları saklamayı öğrendim
Devamını Oku
Yaşamayı öğrendim hayatta, ayakta kalmayı.
İnsanları öğrendim, yüzlerinde maske.
Savaşmayı öğrendim, yenmeyi dövüşmeden.
Gözpınarlarım yaşla dolsa da bunları saklamayı öğrendim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta