Kırık Kalem Şiiri - Kubilay Tek

Kalbin kırıldı mı diye sorup yakıp yıkıp gitmiştin
Kal bin yerinden daha kırılsın diyebildim sadece içimden
Esir düşmüştü şafak gibi parlayan vicdan azabın gözlerime
Küçük bir tebessüm yırtılmıştı zindanlarımda
Aglayan bir tan vardı gözlerinin gördügü yerde
Pıhtılaşmış bir kabuk baglamıştı kalbim
Kal gönlümde serpilsin topraga ince haykırışlar
İçimde yaşlansın vefasız şiirler
Gitme yüzümde ıslanır acı hatıralar
Bırak gölgesinde kalsın umutsuz akşamlar
İzin ver biraz daha kahrolsun dudaklarım
Öyle hoyrat essin çile dolu rüzgarlar
Ve kırılsın tam ortasından vefasız akşam güneşi
Yas tutsun hüzünlü sonbahar
Düşsün düşebildigi yere kadar son perde
Haykırabilirse bırak gitsin umutlarını
Bir tek bakışların kalsın cebimde
Suskun bir senfoni kadar yalnız kaderim
Kırılma hatıralarımda kal öylece
Bırak çilekeş romanları ellerinden
Bırak dizelerde kalsın hüzünlü aşk
Gel benimle olmadıgın şehre
Sensiz kaç kere öldügümü izle keyfince
Kapatalım demesin dudakların son sayfayı
Bırak simanda yüzsün küçük sandalım
Her tema senin olsun bu sitemde
Ve hiç bu kadar yakıcı olmamıştı
Unut beni deyişin pervasızca
Köprüler kurdugum bu gönülde yalnızım
Farkındayım….
Küçük bir sıgınak istedim gönlünde
Belki yaşlanırım içinde diye
Vermedin ince ve buruk mutlulugu
Kahrolsun yosun kokulu şiirler
Hepsi seni mi anlatır bana
Kaç cümle intiharı bekler gözlerinde
Kaç göz yaşı sel olur akar deryalarımdan
Söyle bana ey sevgili
Hayat bir denizse ve buraya terk edildiysem
Neden yüzmeyi ögretmediler bana
Söyle bana ey sevgili
Kaç kardelen güneş için yaşarken
Ölümü acımasızca beklerken
Umut dolu bir tebessüm çok mu kahrederdi
Bakışlarını unuttugun yerde
Söyle bana ey sevgili
Kelimeleri unuttugum bu yerde
Gelmeyecegini bilerek bekleniyorsun
Her harfte aradıgım mutlulugu
Her virgülde unutturdun sanma
Ve bu gün her sayfamda seni taşıyorsam
Bilki daha da yolum var demektir
Dinle beni ey sevgili
Bırak ince belli bardagımda titresin dem
Yırtılsın sayfalarımda çıglık atan şulem
Mahvet ünlemlerde aradıgım huzuru
Kahret yoklugunda sıgındıgım satırları
Kül olsun kadehimden dökülen yagmur
Bırak beni yaşlanacagım şehre
Elveda demeden dinle bakışlarımı
Sancılı bir özlemin yetim susuşlarını
Öyle uzaklarda arama mutlulugu
Belki bir zambagın ıssız gölgesinde unutmuşundur
Pek elemli kanadı melodi
Dinle ey sevgili
Kayıp bir buhranlı manzara arama kinayelerde
Acı dolu aşk filmlerine de takılma öylece
Baş rolünde oynuyorsun şehadet nakışlarının
Sana o kadar susamışım
Kanayası varmış dudakların bu gece
Sızlasın duvarda çakılı fotografın
Kucaklasın kederi yüzsüz aynalar
Unut demesi kolaydır dudaklarda
Unutulmayacak bu anonim türkü
Bıraktım kendimi lacivert gecelere
Bıraktım ey sevgilinin metanetli yüregine
Ugruna bu kadar cümleyi feda ettirecek kadar
Büyüksün bende
Bırak çıkmaz sokaklarda olmaz dediklerini
Yaşlanacaksın bu gönülde farkında olmadan
Öyle büyük hayaller peşinde koşmuyorum inan bana
Küçük bir kaçamak bakışın avuçlarında sızlıyorum
Kal yerinde öylece
Ben yaşamayı da ögrendim sensiz her gece
Oysa bir iyi gecelere tüm geceleri degişmiştim
Bir tatlı rüyalara tüm rüyaları
Bir canım deyişine bütün canları
Kırıldı içimde fanusum
Bırak mutlu olsun gögsümde alev alev çarpan yürek
Bırak son satırlar huzurla uyusun
Dinle bak ben çalıyorum yoksul gramafonda
Dünyaları taşıyamıyorsun belki gözlerinde
Ama hülyalarım senin ellerinde
Dinle ey sevgili
Kiralık hayaller peşinde degilim
Dinle günahkar keman nasılda çalıyor kalbimi
Nasıl akıyor saçlarından Samanyolu
Affet edebiyatçılar ögretemedi hüzünle yazmayı
Sende ögrendim her sayfada vurulmayı
Kanayacaksa bırak kanasın yaralar
Düşlerimin düştügü bu yerde
Sen bilemezsin seni yaşarken ölmeyi
Saplantılı bir kadeh kaldırışın bıraktıgı izler bende
Kahrolur nidalarımda acınası gülüşler
Ve yok olur benligimde bir şule
Kolay degil bir gönüle nakış nakış işlenmek
Eflatun edalar saklama içinde sessizce
Bilki seni hep sevdim kaynayan yiregimde
Kolay degil her an ölmek kahverengi gözlerde
Dinle acıyla terbiye edilen göz yaşı
Bakma göge yalvarırcasına rahmete
Sınırları olmaz apansız çarpan yüregin
Kırabildigin kadar saglamdır
Sarabildigin kadar da yaralı
Bırak nefret etmeyi gözlerimde kanayan derya
Hiç bu kadar yaralanmadı esen rüzgar
Dinle gecemi aydınlatan güneş
Sevmek tene dokunmak degildir
Islak ellerle gönüle dokunmaktır daima
İçim sırılsıklam akıyor benligimde hayretle
Kalma odalarda yalnız başına
İncitir hatıralar nem kapmış yüregini
Sevilmekten sıkıldıysan birde sevmeyi dene
Dene bir kere cihanı fethedeyim gözlerinde
Bırakma senin için çarpan yüregi uçurum dizelerde
Ver elini tutsun yaşamayı özleyen parmaklar
Kahretme tebessümleri yüzünde açsın
Kaç satır kirletti ugruna ve kaç tebessüm
Kayıp hazineleri ol gönlümün
Bekletme bu yaralı gramafonu
Daha çalacagı kaç kapı var
Ve şunu da unutma diyarlarımı terk etmeden önce
Girmedigin bir savaşı kaybetmiş olamazsın
Bana yapma deme gülmeyi takınmış
Suskun dudaklarında kal öylece
Bak sabah oluyor yaşlı penceremde
Gel desemde nafile haykırışlar
biliyorum bir gün bir kurtuluş var
bir tebessüm unuttun kadehimde
bırak oda hatıra kalsın kalemimde
yorulmadım adına dizdigim namelerden
yorulmayacagımda bu yılgın yolda
dinle bak sevgili güneş hasretle çalmaya başladı
neredesin ufuk çizgimin kalemi bekleniyorsun
dinle bahçemde filizlenen hayat
ben buradayım öyle uzaklarda degil satırların kalbinin attıgı yerde
bekleniyorsun virane kalbimin yıkılmış evlerinde
kırık bir kalem yarım kalan bir hayat seni bekliyor
buradayım öyle uzaklarda degil kırık kalemimde