Kırık kaldırım taşı Şiiri - Eda Bilgin

Kırık kaldırım taşlarının altında eziliyor ruhum
Yağmurlar yağıyor üstüne, çamura bulanıyor
Kimsenin görmediği bir boşluktan
Bir ışık sızıyor içeriye, nefes alıyor son kez umudum

Soğuk kapı önlerinde şifa buldu hastaydı benliğim
Yorgun bedenler tanıdım, kirli beyaz çarşaflar serilmişti üzerlerine
Yalnızlığın kalabalığı boğuyorken
Hüzün kokuyordu iliklerim

Kimsesizdi gitmelerim, vedası evde unutulmuş
Gümüş şamdanlar içinde kurudu küllerim
Sonsuz okyanuslar içinden hep kör kum tanelerini sevdim
Beklemekten yorulmuş, yosun tutmuş...

7.7.2021
17.47

Eda Bilgin