Kırık kalbin laneti Şiiri - Mucize Kartal

Kırık Kalbin Laneti

Sevmiştim seni, öylesine,
Bir ateş gibi yakıcı, bir güneş gibi parlak;
Ve sen…
Sen gittin, ellerini başkasına uzattın,
Beni yakan o ateşi başkasına verdin.

Şimdi içimde bir volkan var,
Her an patlamaya hazır;
Gözlerimde senin anıların külleri,
Kalbimde saplanan bin bıçak…
Ve her biri senin adını fısıldıyor.

Sana dair hatırladığım her gülüş,
Beni aldatan bir kılıç gibi saplanıyor.
Ve gülüşlerin, artık masum değil,
Bir aldatmanın, bir ihanetin yankısı.

Nefret var içimde,
Daha derin, daha karanlık,
Sevdanın ardında büyüyen bir gölge gibi.
Sana dair her düşünce,
Bir intikam şarkısı mırıldanıyor dudaklarımda.

Ve kin…
Kinim seni izliyor gecelerde,
Her adımını takip ediyor gözlerimde.
Sana dair hiçbir şey masum değil artık,
Ne sözün, ne bakışın, ne dokunuşun.

Bir zamanlar kalbimi sana açmıştım,
Ve sen o kalbi paramparça ettin.
Şimdi o parçalar keskin bir silah,
Beni senden koruyan,
Ama aynı zamanda içimde sana dair bir acı yankısı…

Ah, aşk… Sen böyle bir lanet miydin?
Beni sevmek, sonra terk etmek…
Ve ben, hala nefretle karışık bir aşkla,
Senin adını söylerim sessizce,
Ve düşerim kendimden kendime…

Sana dair her şey bir yara,
Her anı bir zehir damlası;
Ve ben…
Senin yokluğunda güçleniyorum,
Ama seni unutamıyorum.
Çünkü kinim, nefretim ve acım,
Hâlâ seninle besleniyor

Söz : Mucize