Kırık Kalbe Serzeniş Şiiri - Ayten Karakaş

Gözyaşlarımdaki tüm yıldızları yıkadım bugün
Tek tek asıp kuruttum
Tüm tutulmuş dilekler akıp gittiler
Yaşanmamış aşkların dehlizlerine

Bakamamışım hiçbir tefekküre
Gaip bir ütopyada garip bir şairken.
Yılgınlıkların limanlarında gemilerim yandı
Azametli dalgalarda seyir halleri
Hani neredeler şimdi?
Yetim düşlerimde virane gezerler…

Binbir özenle kurduğum evimin umut pencereleri
Hiçbiri semayı görmüyor artık
Kapılarında zindana açılan merdivenler
Ne dışarı çıkabiliyor ruhum
ne de içeri girebiliyor hayaller

ey benim sevgili ebem kuşağım
yağmurlarınla ne güzel ıslanırdım
sonra sıcacık takardım seni hayallerime
hiçbir giysime uymuyor şimdi renklerin
öylece kalakalmış siyah ve grilerle
annemden kalan ceviz gardrobumda beklerler

terkedilmişliklerden bir kule yaptım kendime
her bir tuğlasında ayrı bir kalp atar
ve her biri ayrı ağlar hüzünlerle
ne çok yüklemişim sensizliği kalbime
ki şimdi duyulmaz çığlıkları sessizliklerde

ey benim sevgi girdabında nafile dönen şairem
elindeki çizgiler tükenmiş yumma artık avuçlarını
ya da boğ kendini yok et yalancı sevgililerde
ama çık git virane kulemden artık
zira…
kalmadı verecek bir tuğla daha şu kırık yüreğimde

09/10/2006