Şimdi kalbim kırık,
umutlarımı birer birer astım dar ağacına,
aşk sandığım yokluğunda kendi çöküşümü seyrettim.
Derler ki insan bazen kendi içine gömülür,
kendi yalnızlığında boğulurmuş, işte ben.
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta