Kırık Kahve Fincanı Şiiri - Aziz Kerem Tuna

okyanusun ve gökyüzünün sonsuz maviliğine yazdım
halı gibi uzanan çimen yeşiline
kendine özgü rengi ile toprakta yazılı
gece yıldızlarla gökyüzünde
bembeyaz bir buluta, her sayfasına defterimin
kumsala yazdım, ateşe bak göreceksin
sevgimin adını ve büyüklüğünü
nereye bakarsan bak, neyi dinlersen dinle
beni bulacaksın heryerde
firariyim ben zaten o güzel gözlerinden
anlamadığın bir anda sana geleceğim
beni kovsan bile seni seveceğim
bir gökkuşağına yazdım adını
yedi renkte yeni aynı isim
bir ırmağa yazdım
okyanusa ulaşana dek öğrenecek herkes
bir şarkı mısrasına yazdım seni
her kahve fincanına
imkan yok unutmaya
gömüldüğünde yalnızlığına ve üşüdüğünde
geç doğan bir güneşin sabahında
öğrendiğinde ve öğrettiğinde
sevgiyi ve hayatı
döner bakarsın geriye
birkaç tebessümdür kalan geriye
son bir istek takılır dilinin ucuna
ömrün boyunca duymadığın bir ses
bir şarkı fısıldar kulağına
vazgeçmekten korkarsın
ve bağlanmaktan şu garip dünyaya
ayaklarını havalandıran rüzgarla uçarsın ilk defa
elinde kırık bir kahve fincanıyla