Hayat, boş bir çerçeve gibi önümde,
Duvara asılı; ama resim yok, yalnızca toz.
Her gün, aynı sahne; bir kez daha,
Kendimi kaybettiğim bu şehirde, bir kalp atışı bile yorgun.
Sokaklar, karanlık bir labirent,
Her adımda daha da derinleşen bir boşluk,
Yıllar bir gözyaşı olup da kaymış
Nurlu ihtiyarın yanaklarında.
Yapraktan saçını yerlere yaymış,
Sonbahar ağlıyor ayaklarında.
Süzüyor ufukta bir kızıl yeri,
İçi karanlıkla dolu gözleri;
Devamını Oku
Nurlu ihtiyarın yanaklarında.
Yapraktan saçını yerlere yaymış,
Sonbahar ağlıyor ayaklarında.
Süzüyor ufukta bir kızıl yeri,
İçi karanlıkla dolu gözleri;
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta