Kırık Hayat Şiiri - Yunus Bingöl

Kırık Hayat

Biz, kırık bir hayatın son perdesini oynuyoruz.
Hüzün, gözyaşı, kırık umutlar
Ve bir avuç sahte mutluluk kırık hayatın ana teması

Avuçlarından yaralı, biraz da sabır sözcükleri düşer.
Gözlerinden mavi bir okyanus akar, anne
Zaman umutlarımı eritip, hicranlarımı çoğaltıyor.
Umutlarımı şehrin çıkmaz sokakları emmiş.
Yüreğimden esrarlı bir düş düşer zamanın bağrına

Acılar kurşun gibi düşer zamanın kanayan dudağına
Hoyratça bir bakış dalar geceye
Bir ayrılık bûsesidir yanağıma kondurduğun, anne
Böyle bir zamanda alışırım kırık hayata

Sazlarda inleyen nağmeler değil, yüreğimdir
Kor alevlerde yanan odun değil, yüreğimdir
Kalem kırık, yazmıyor
Hatip susmuş, konuşmuyor
Kırık bir hayattır, sırtıma kendi hançerini saplayan

Kuşlar yanık sesleriyle türküler söyler
Ateşböcekleri eşlik eder
Kırık nağmeler düşer gönlümün esrarengiz yerlerine
Kırık bir hayatın ihanetidir, acılarımız