Kırık Hayaller Ofisi

Her aşk bir sahnede başlar, gelişir...
Tiyatral senfonileri andıran dönemleri vardır...
ve birçoğunun son perdesi burada oynanır...
hayal tarihi bakımından önemli bir yerdir burası...
Adresi, daha ziyade yolu yoktur...
Müşterisinin dışında herhangibirinin bulabileceği yer değildir...
Her-kes
...............derin bir intikam düşüncesiyle çalar bu ofisin kapısını...
Acının panzehirini bulmak için gelirler önce...
Dökülen gözyaşları
ya da bütün kendini paralamalar arasında
ağızdan çıkan tek kelime anlatır...
görünenin, yaşananın gölgesi olduğunu...
'Sevmiştim'...
Kelimenin zamanına aldanmayın...
Miş'li geçmiş zaman içerisinde geçen tek şey...
...............sevgilinin varlığıdır...
Kendinden geçmiş bir yüreği hesaba katmazsak eğer...
O da aynı şeyi düşünür aslında...
yüreğinin hesaba katılmadığını...

binbir türlü yakınmaların ardından
.......................................................kabuk bağlar yaşananlar

Her gelen...
....................farklı sürelerde misafir olur bu ofise...
Yaşadığını kurutup burada bırakana kadar misafirdir
..................................................................................her sevgi mağduru...

İlk yokluk travmasından sonra keşkeler kaplar beyni...
Keşkeler, kelimeler,yaşananlar...
........................................................ve keşkeler arasında gidip gelmeler...
Beden takip edemez bu gelgitleri...
Yorulur...

Bu iyiye işarettir aslında...
Keşkelerin sonrasında
ara ara intikam nöbetleri şekillenir
.........................................................dimağında insanın...
Zelzele sonrası yıkıntılar arasında patlamalar gibidir...
Kötünün iyisine işaret...

Yemin dönemi gelir arkasından...
ama intikam nöbetleri belli belirsiz vurur yüreği...zaman zaman...
Aşka tövbe cümleleri kurulur...
Birçoğu devriktir bu cümlelerin...
diğerleri kelimelerden ibarettir zaten...
'Sevmiştim'... gibi...
Eh bu da bir devrilme halidir ya! ....

Kimisi aptal durumuna düştüğüne üzülür...
kimisi aldatıldığına...
ve hemen hepsi söyleyeceklerinin yarım kaldığına inanır....
sonrasız son cümleler kafalarda kurulur...
ve bir sanrı anında,
sayısız sayıklamalarla
bağıra bağıra susarlar son cümlelerini karşılarındaki siluete...

Sonrasında...
iyice kabuk bağlayan yaşanan,
kendiliğinden yerini alır raflarda...
kalan bir parça anıdır sadece...
ve kaldığı yerden devam eder hayat...

Bir saniye... kapı çalıyor! ...