Kırık Hayaller Şiiri - Turgay Kurtuluş

Benim de hayallerim vardı,
çamaşır ipine asılmış rengârenk balonlar.
Gökyüzüne salacakken
ellerimi kestiler önce,
sonra maviyi unuttum.

Koşacaktım,
uçurtmam rüzgârı ensemden kavrayacaktı,
ama kaldırımlara düştü çocukluğum.
Önce hayallerimi aldılar,
sonra geleceğimi.

Şimdi belki Afrika’da bir zenciyim,
kumlara adını yazıp rüzgâra üfleyen,
belki Amerika’da bir Kızılderiliyim,
dudaklarımda kayıp nehirlerin ağıtı,
belki de Amazonlarda bir yerliyim,
yüzümde boyalar, sesimde yitik dillerin yankısı.

Ama hâlâ,
düşlerimin küllerini avuçlayıp
güneşe üfleyebilirim.
Hâlâ,
bütün sözcükler susmadan
bir şarkı mırıldanabilirim.

Ve hâlâ,
her şeye rağmen,
sevmeye, mutlu olmaya hakkım var.

Turgay Kurtuluş