Kırık Hatıralar Şiiri - Seçkin Eraygen

Havalar tekrar soğudu,
Dostlardan kalan son hatıraydı,
Kırık telefon camından okuduğum mesajlar.
Odamdaki cılız hayalet bile uğramaz oldu.
Hayal miydi bilmem ama
Şairin elindeki soluk kalemi bile özledim,
Çirkin yazısıyla karaladığı her satırda
İmgelediği manasız kelimeleri özledim.
En çok da o manasız kelimeleri anlamaya çalışan güzel insanı özledim.

Özlemek… Evet, ne kadar da basit bir kelime, değil mi?
Yüksek düşüncelerin üstünde
Şahsıma savaş açan yükseklik korkusuydu,
Devrimi önleyen.
Kurak gözlerde açılan kuyuydu gülümsemem,
Somurtmuş binaların okuduğu marşlar,
Öfkeli bulutların haykırışı,
Dar ve yokuş aşağı sokakların inlemesi,
Masum duyguların suskun kurbanları.

Geride yalnızca hafızama sinmiş bitmek bilmez kavgam.