Kırık Göğüs Kafesim Şiiri - Burçin Çelik

kanadının kırığından sevdim ben seni
İyileşince uçup gideceğini bilmeden de göğüs kafesime hapsettim
Kemikleri kırmayı göze alacak kadar mı gitmek istedin sahi
Gönül seramın en güzel çiçeğini kaybettim ben sen gidince
Şimdi toprağımı sulamışlar ne sulamamışlar ne

Avuç içlerin değince yanaklarıma özgürlük kokusu yayılırdı bu şehrin her yanına
Hele bir de dudakların değince dudaklarıma
Bir beyaz bir zenciye delicesine aşık olurdu
Irkçılık son bulurdu kollarında
Çok afedersiniz ama tüm insanlık mutlu olurdu galiba
Şimdi savaş suçu işleyerek firar ettiğin kalbim atsa ne atmasa ne

Artık en fazla ziyan olur benim adım
Boş bir mezar görsem başında iki sigara içer içine uzanırım
Birlikte öleceğimize söz vermiştik oysa
Katiliyle sözleşmek de insanı biraz burkuyor sanırım
Şimdi mekanım cennet olsa ne cehennem olsa ne

Şimdi herkes canıma kıydığımı konuşacak etrafta
Kırdı göğüs kafesimi kaçtığını açılan çatlaktan canım dışarıya sızdığını anlatamam ki
Ben senin boyun kokuna bir kitap şiir yazdım
O şiirlerin her mısrasına defalarca kendimi astım
Söyleyin Toprak altındaki böceklere haklarını helal etsinler
Kanlı canlı bir kalple gelemediğimden müdahale ettim rızklarına
Şimdi ruh bedenden ayrılsa ne ayrılmasa ne…

Burçin Çelik