Nabi'nin eline tutuşturulan kırık fincan
Vermeyin elime ben dökerim
Gençlikte dört bir yanım heyecan
Şiir demeyin kalemsiz söylerim
Yaşamaya değer bu hayatta
Küsmemek de lazım geçmişe
Muhayyel derdime derman
Zeval olur mu hiç elçiye?
Kocadağın ardındayım
Bir dadal oğlunun dalındayım
Daldan düşmek olgunlaştırır
Pek çok fikrin yanındayım
Düşman olduğum birisi olmayacak
Kişiler dünyaya hizmet içindir
Sövsen de sesim çıkmayacak
Öfkelenmek hoyrat işidir
Bir kalem kırdım 17 yaşımda
O gün bu gündür kağıda yazmam
Yazın herkes durur manzarada
Kışın soğunundan ben kaçmam
Üç tane koyun güdemem olsun
Yayan o pınara varamam olsun
Muhayyel cahil bilemez olsun
Susarım tek sohbet açmam
Kayıt Tarihi : 16.10.2025 22:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!