Kırık Fanus Şiiri - Fuat Eriçok

felis
yine kayıp
sardı çevremi sis
hırçın dişim patileyip tırmalayıp
büründün muammaya yine derde bulayıp

canım
yazdım sana
kâğıda aktı kanım
şiirlerimde bi’tanem lütfen anlasana
gümüş tabakta kalbim demedim mi alsana

en
son çare
karar verdim ben
öylesine bitkin öylesine bîçare
ve şaşkın üzgün kırık bin pâre

toplayıp
yavaş yavaş
aşk bohçamı ve katlayıp
göz kapaklarımı ki düşmeden yaş
ve sessizce ve feryatsız canhıraş

olsun
böyledir bahar
aziz canın sağolsun
yıkılmam üzülme ne baharlar
ve yazlar geçecek ve ne hatıralar

havada
pus kokusu
hüzün yağmurları sırada
gecelerim rüyasız aşk uykusu
bitti şimdi pusuda yalnızlık kâbusu

sanal aşkın büyüsü sanki eter
çabuk etkileyip hızlı biter
kırıldı büyülü fanus
ozanım yeter
sus

(nisan ‘06)