Kırık düşünceler Şiiri - Poyraz Karadeniz

Bir kere tutul sevdaya..
Seni seviyorum de..
Bir kere hisset o duyguyu..
Nasılmış..
Ne edermiş..
Seni seviyorum demek..
Seni seviyorum diyebilmek..
Ne demekmiş bir öğren..

Kim bilsin..
Kim ne bilsin..
Zamanın ne olduğunu..
Belki sevda dalıdır adı..
Belki de hüsran yılı..

Sonbaharın son akşamıydı..
Son günün son anlarıydı..
Her saat bir saniye gibi gelip geçiyordu..
Bir misafirim vardı yanımda..
Bana bakıyordu..
Ardından kapının çalışı ve girişin..
O girişle herşeyin bitişi..
Hiç beklemiyordum..

Dağlar kar dolmuştu..
Üşütüyordu herkesi..
Ben oraya kaçmıştım..
Isınmaya yer arıyordum..
Karlı dağlarda..
Isınmaya rüzgar arıyordum..

Rüzgar gibi gelip geçsen..
İçimi ısıtsan,gelsen yanıma..
Bir cümle söylesende..
Yangını körüklesen.....

İsterdim bunları ama geride kaldı..
Şimdi gel desem de gelmezsin..
Onca yaptıklarından sonra bunu isteyeceğimi..
Bunları dileyeceğimi sanmıyorum ama..
Seni görürsem belki değişebilir..
Bendeki kırık düşünceler..

Hani daha ilk ısındığımda sana,
Değişmişti ya dünyam..
Belki şimdede değişti..
Senden ilk kopuşta..
Dünya ya eski haline geldi..
Ya da eskidi..