Kırık Düşlerim Şiiri - Ömer Tolgay

Düşlerim eski bir ayna, buzlanmış sırça
Kırılmış gölgeler misali paramparça
Sırları yırtık dökük
Dikişleri hep sökük

Yüreğimde uçuşuyorlar garip kuşlar
O hengamede hatıralar kaybolmuşlar
Bulamam sora sora
Yenimahalle bura

Ama Ankara, Üsküdar, değil Bağcılar
Mahmutbey'de az mı çekildi bu sancılar
Kirazlı'dan geç aktar
Sırtımda kitap, esfar

Metro gitmiyorsa bir yere gitme diye
Sırıtarak homurdanıyor belediye
Amenna, zor oluyor
Sen gene de hayra yor

Onu azarlıyor kütüphane memuru
Girme aklına, dinlemez, ne yaş ne kuru
Okur o bildiğini
Hoş; eksik, gediğini

Görüp öğrenmeye yıllar var gelmeyeli
Metro yoktu şimdi imkan çoktan seçmeli
Soru da çok şıklar da
İnsek mi ışıklarda

Burun kıvırarak bıyık altından gülüp
O müstağni el alına konur öpülüp
Ne klasik ne de rock
Kötü bir yorum, bırak

Zaman, zemin, makam, mevki, hiç kıymeti yok
Halâ, melâ, para, pul, ister al ister yak
Her birine ruhum tok
Gezerim aylak aylak

Zira dönmüyor ki giden, büyüyor hasret
Tükense de tüm umutlar gene de sabret
Zaman en etkin ilaç
İster tok al ister aç.