Kırık Düşler Hastanesi Şiiri - Umut Ülbegi

Sana koştuğum geceyi hatırlıyor musun?
Ölümü hiçe saymıştım hız sınırlarında
gece karanlığında alevlenmiş bir ruhun
solgun bir bedenle düeti vardı.

Son defa görecekmişim gibi seni
ya da beni öldürecekmişsin gibi
bir telaş vardı ufukta

Elimi tutunca rahatlıyordum bir çocuk gibi
parmakların avucumdayken bir parmağımı seçip okşuyordun ya işte o değerdi bütün yokoluşlara.
Yaralanmıştım biliyordun.
Ağır yaralı kaldırılmıştım kırık düşler hastanesine.
Kırık kalplerimiz ve yitik düşlerimizle
biz
belki de orada tanışmıştık.

Kapısından dönmüştüm sonsuz sandığım evinden umudun.
Tükenene dek hep var olacak sanmıştım adını anarken bile
gülümsediğimiz yüce beklentilerimiz.

Ne yazık ki beklenmeyen olmuştu
Sekiz aylık bir mahkumiyet afla bozulana kadar yürekler de
başka kulvarlarda koşar olmuştu.
Dayanamadı saatler.
Çanlar son hızla bir son hazırladı.
Ve en küçük bir parça bile bırakmadan kayboldu başlangıçlar.

Sana ilk kez seni sevdiğimi söylediğim geceyi hatırlıyor musun?
Tutuşmuştuk.
Yeniden lav püskürten bir yanardağa en yakın kasabalar gibi
şehirler gibi telaşlı
Ateş altındaki bir manganın taarruzu kadar cesurduk.
Dünya kendi etrafında dönedursun
biz birbirimizin etrafında dönmeye başlamıştık bile...

Aşk mıydı teninin her an çağırışı?
Aşk mıydı sensiz sabah olmayışı?
Kahrolası gecelerin dayanılmaz baskısıyla
beni sensiz bırakman
aşk mıydı?

Dedim ya kırık düşlerimizde birlikteydik
sende bir korku
bende bir son
elde tarifsiz acılarla kocaman bir sıfır

Biz birlikte tam olduk
Birlikte öğrendik tadını yolculukların
Birlikte çıktık keşiflere
Beden dilinde yazılmış eserleri birlikte bıraktık
Birlikte haykırdık mutsuzluklarımızı
Birlikte kutladık baharı ve yazı

Şimdi sen yoksun
Korkularına yenildin yeniden hastanedesin artık
Beni de aldıracaksın yanına yine biliyorum
Serumla ayakta duran bir sevda masalının
yüreğinde yeri olmasın bırak
Bırak ta acılarımla yıkanayım
Birlikte çıktığımız tüm yollarda
Ben
artık
yapayalnızım.