aynı zamanda
farklı yerde akıyorduk;
bir adımla ağlarken merdivenlerde ben
bin adımla yürürken zihnimin çevresinde sen.
üsküdar’da seni izledim
çiçekler kıskanırdı kokunu.
galata’da seni dinledim
kuşlar imrenirdi sesine.
ama hiçbir zaman
tadamadım seni.
ben öyle herkese yakıştırmam,
zaten kimselerin yakası çağırmaz
benim kırmızı karanfillerimi.
duygu selimizden kovalarken beni,
kendisi yeryüzünün rengine boyanır.
o susar,ben ağlarım
ben gülerim,o susar.
keşke o’nu tanısaydım;
o ağlasa,o gülseydi.
durallığımın yetkisiyle sarmalandığımda
seni izlerim;
adımını,gülüşünü,ağlayışını.
sağaltımı gelse de izlerim,eminim;
yine adım atar,yine güler,yine ağlarsın.
sağlanmış sağaltımımla
yine merdivenlerdeyim.
o zaman ben eksiktim,
şimdi sen.
ama hiç bırakılmıyor
yalnız kalmıyor bu basamaklar,
sensiz geçen merdivenlerim
basamaklarında gülüşlerimizi saklıyor.
üzerinde,adımların var,
gözyaşlarım yıkıyor.
gelip geçen kimseler
düşünüyorum,
kötüsünden arınarak,sadece
seni düşlüyorum,
sen bana bakışını yakıştırmasan dahi.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!