Kırık Dökük Hayalin Şiiri - Özsan Güzeloğlu

Dayanılmaz bir uğultu başlar kendiliğinden Zonklar şakaklarımda kırık, dökük hayalin O an ağlamak isterim, son gözyaşlarımla Gece uzar; sabah bir türlü olmak bilmez Konuşur zihnimde senden ne kalmışsa geriye Geride ne varsa senden, hepsi hayal, meyal Son bir hayalin kaldı bulanık, silip atmak isterim Her şey bir o kadar değişti, senin kadar Acımasız hayalin ve ne kalmışsa senden geriye Eskimiş, kokmuş ya da kırık, dökük O eski körpe günlerimiz değil ki şimdi Büyüdü şakaklarımda o gonca beyaz nergis Yaprakları döküldü ellerimden tek, tek Uçtun gözlerimden bir gölge kadar hafif Geriye ne varsa senden, hepsi hayal, meyal Sensizliği aşmak için ölesiye yaşanınca Eskimişliğin, kokuşmuşluğun, kırık, dökük Ne hayaline yerim kaldı nede gözlerine O eski körpe günlerimiz değil ki şimdi Son bir hayalin kaldı bulanık, silip atmak isterim (Lefkoşa, 19.10.2010)