Kırık Dökük Bir Şeyler

bazen ne kadar boş gelir herşey;
ne kadar da anlamsızlaşır hayat.
aslında ne acıdır,
nasıl da yanıltır bizi alışıla gelmiş biçimler,
başıboş gidip gelmeler.
elimizi kolumuzu bağlamış
kurtulamazsın der gibi;
sıkar bileklerimizi canımızı yakar.
''nedir ki derdin
istediğin,aradığın nedir'' diye sorarım kendime.
bir bencillik mi bu derim;
bunca insan varken dünyada,
üstelik derdi de başını aşmış.
nedir beklediğin umduğun nedir;
mutsuzluğun nedendir diye,
irdeler dururum herşeyi.
kırıp döktüğüm parçalarını ararım yaşamın.
bazen de bir bozyap mı diye düşünürüm.
yeniden yerleştirmek mümkün mü?
bütünleştirmek mümkün mü?
ya bir parça kaybolmuştur;
ya da hiç olmamıştır aslında.
arasam bulur muyum?
buna ömrüm yeter mi?