kırık dökük bi pinokyo Şiiri - Deniz Özek

kırık dökük bi pinokyo
çocukluguma dair
aklımdaki tek mutluluk
sonraları onunla yaşadıgım
mutluluklardaki güzellikde kalmadı
hayata dair...
büyüdükçe yalnızlaşıyor insan
yani kendine insan diyen herkes gibi,
aklımda kalan
belki onuda korkudan hatırladıgım
trenler arasında dolaşırken
elimde elini hissettigim
ilk sevgililiklerimden biri
yüzünü zor hatırladıgım
ama hepsindede trenler geçerken
pazardaki çıgırtkanalar gibi
seni seviyorum diye bagırdım
hiç utanmadım bunu söylerken
her zaman dogru olmasada
bazen yalanın tatlı oldugunu
osman amcanın kızının
dudagında hissettim ilk kez
başka hiç bir
..........
..........