Kırık Dökük Şiiri - Şair Bilal Yavuz

Gülerken sütunlarda çocukça efsaneler,
Oynaşır hayaletler baygın günbatımında…
Ejderha yüreklerin yankısıydı çiniler,
Duyulur nakışlardan; şafak, soluk soluğa.

Şu ziya, şu mefkure, şu kırgın muhayyile,
Çağırır vadilerden ürkmüş serçelerini…
Yağmur ki küremizin o mukaddes abdesti,
Korkulu ümitleri bahşeder çehremize…

Hıçkırır soframızda en hülyalı efkarlar,
Canımız üşüyüşün kadehinden yudumlar,
Haykırmak isteyip de haykıramayan leyli.
Hoşgeldin, içimizi tırmalayan, tufeyli…