Kırık Dökük Şiiri - Devran Demir

KIRIK DÖKÜK

Sevmek insanın en büyük acısıdır
Şükrü Erbaş

I
Öyle çok seveceğim ki seni
Sen de bir insan olmasan

II
Susuyorsun ya
Uğrun usul tükeniyor içimde dünya
Susuyorsun ya
Günüm zindan gecem kapkara

III
Sen
Ben olmadan da yaşarsın
Ama
Ben sen olmadan yaşayamam

IV
Durmadan seni düşünmekten
Hayatım yarım kaldı

V
Kolay olmuyor bir aşkı unutmak
Uzun oluyor sancısı

VI
Herşey diniyor da
Dinmiyor hiç bir şeyin hüznü

Yüreğim
Sevdalar gömütü

VII
Çocuğunu döven anne gibi
Kırıcı bu dünya

VIII
Gece bütün hüznü ve sessizliğiyle
İçimde sızlayan birşeylere
Tanımsız bir derinlik katıyor

Sevmek kadar acı
Birşey yok bu dünyada
Bir daha anlıyorum sessizce

IX
Bir duvarı durmadan
Tırnaklarımla kazıyorum
Can çekişirken içimde
Sessizce bir aşk

X
Sevmedim neden bilmiyorum
Bu sabahları

Geceler
Bir sizsiniz beni anlayan

XI
Bir şehir uyurken uyanıp
Bir şehir uyanırken uyumak

Aykırı yaşamak
Bu mu, ustam...

XII
Çok şarkı çok sigara çok hüzün
Nereye böyle ömrüm
Kalbim, nereye...

XIII
Aslında
Yalnızlığımız
Belki de
Bütün sıkıntımız

XIV
Sen...
Toprağın en derin yerinde
İnceden inceye ürperen sular
Sen...
Dağların en kuytu yerinde
Boyveren çiçekler gibi
Uzak sessiz ve güzelsin

XV
Sevdalar
Bilmem ki neden
Hep böyle zamansız
Gelip, gittiniz
Hep böyle vakitsiz
Ömründen

XVI
Ne kalır bir aşktan geriye
Söyleyin ey bilge zamanlar
Beklemenin acıya
Sevginin nefrete döndüğü yerde

XVII
Çıkmadım, girdiğim
Hiçbir kadının hayatından
Derin bir iz bırakmadan..

XVIII
Bir dağ gibi
Duruyor omuzlarımda zaman
Şimdi herşey
Bir acıdan arta kalan

XX
İnsan ki
Yaşarken de ölür

Anladım..

Bir kadın doğurur
Bir şairi
Bir kadın öldürür

XXI
Şimdi başlayıp en baştan
Bütün acılara ve ölümlere inat
Yaşamak diyorum yeniden
Yaşamak... sevginin
Ve iyiliğin gücüyle...

2008-2009