Kalbin Kırık Camları**
Aşk, bir vitrinin parıltısında kaldı
Kırık camlara basarak yürüdüm sana doğru.
Her kan damlası bir şiir oldu,
Suskunluğumda çınlayan bir nağme...
Yokluğun karla örtülü bir dağ,
Tırmanırken dondum, ama vazgeçmedim.
Çünkü zirvesinde,
Güneşin *sen* olduğunu biliyordum.
Kayıt Tarihi : 28.1.2025 08:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!