Kırık Bir Harita Şiiri - Rüstem Badıllı 3

Bir sokak lambasının altında, sabaha karşı
İki yalnızlık oturuyor biri sarhoş, biri soğuk.
Çekip gitmişsin içimdeki şehirden,
ama ayak izlerin hâlâ kahvelerime karışıyor,
sokaklarımda iz bırakmışsın, kaldırımlarımda.

Bir defterde yarım kalmış cümle gibiyim,
kalemin ucu kırılmış,
birkaç harf dökülmüş yere,
sanki her şey tamam da eksik bir şey var
bir sevda gibi, bir dize gibi, yitmiş gitmiş.

Ellerin ellerimdeydi bir vakitler,
sararmış yapraklara dokunur gibi titrek,
dokunur gibi ama dokunamadan
öyle bir boşluk ki ellerim avuçlarında
doldurulması mümkün değil, ki zaten boşluk da yok orada.

Aklıma kazılı her gidişin
bir yangın gibi tütüyor sokaklarımda,
adımların bir harita çiziyor şehrime,
her köşe başında bir sen kalmış,
bir "görmedim" kalmış gözlerimde.

Yalnızlıkla konuşuyorum sabahları,
ne kahvem tat veriyor, ne sigaram.
Çünkü sen gittin ya,
şimdi ben; yarım kalmış bir şairin,
eksik dizelerinde yaşıyorum.

Özlemek de ne garip şeymiş,
bir kuşun kanadında taşınan küçük bir umut gibi
kaybedilen bir şeyin peşine düşmek gibi
ama neyi kaybettiğini bile bilmeden.

Sen, bir harf bile etmeden terk ettin beni,
ama ne zaman kendime dönsem,
her bakışta bir iz bırakmışsın gözlerimde,
her dokunuşta bir eski yara gibi,
görmesem de senin izi o gözlerimde.

Şimdi kaç sokak geçtim senden sonra,
kaç yüz döndü geçti önümden bilemem,
ama o eski haritadayım hâlâ,
adım başı izlerin, soluklarımda bir sen,
gece sabaha dönene dek içimde tutuşur.