Kırık Bir Gül Şiiri - Varol Şahin

Dün gece
sokağına uğradım...
kırık bir gül bıraktım kapına
...................................
Dalından koparılmış
yüreğimin koparıldığı gibi
beni anlayan
beni tanıyan
ben ağlarken benimle
yaprağına kanayan
kırık bir gül bıraktım kapına
.......................................
Adını, bir de
bakmaya doyamadığım
kapkara tenini, not düştüm üzerine
titreyen ellerimle...
gözlerine yalvarırcasına bakan gözlerimi
sana bitmek bilmeyen özlemlerimi taşıyan
kırık bir gül bıraktım kapına
..............................
Birazcık yüreğin kanasın diye
ıslanır gözlerin ağlarsın diye
belki de sen beni anlarsın diye
kırık bir gül bıraktım kapına
..............................
Ben her vakit sayende,buhranları yaşarken
duygularım sel olup, sokağına taşarken
sen uykunda, rüyanda, okyanuslar aşarken
ben umutsuz, ben mutsuz, gözlerimde yaş varken
kirpiğimle ıslattığım
kırık bir gül bıraktım kapına
...................................
Hava soğuktu
ben seninle ısıttım içimi
ıssızdı sokağın, gecenin o vakti
bir kaç sokak köpeği
bir de ben vardım
sokağında yalnızca
dilim sanki tutulmuş, ağzım ise kurumuştu
tutamadım kendimi, çaresizlik vurmuştu
geldiğimde kapına, kalbim sanki durmuştu
güle baktım birazcık, ellerimde solmuştu
içimden
seni seviyorum diyebildiğim
kırık bir gül bıraktım kapına
...................................
Dün gece haykırdım sessizliğimi
-bağışla ne olur, densizliğimi! ! !
benim yürek burkan sensizliğimi
paylaştığım
hüzünlü
kırık bir gül bıraktım kapına...

Ekim 2006 İstanbul