Kırık bir gönül Şiiri - Feyzullah Evcil

Kırık bir gönül,
Yavan ve beyhude geçen yıllar.
İsli bir mum ışığından beyaz duvara akseden,
Yorulmuş bir bedenin silueti..............
Düşünceleri kangren olmak üzere.......
Umutsuzlığa doğru gitmekte olan bir kalp.......
Ağlamaya ramak kalmış gözyaşları....
Erkek olmanın verdiği gururla; şimdilik frenli.......
Karmakarışık duygular içindeki ruh hali......
Çogunluğu kötümser......
Kömür karası zamanın tozunu,
Yutmakla geçmiş bir yaşam........
Sorumluluklar; sorumlulukların
Yamaçlarını tırmanmak
Zorluyor yaşlı bedenin ayaklarını......
Koca kurt kocuyor galiba.....
Kedinin maskarası olmaya ramak
Kalmak üzere......
Çıkar yol ne acaba?
Belkide;
Ölümün olduğunu düşünmek rahatlatacak
Yaşlı bedenimi.....
İyi ve kötü düşünceler savaş halinde......
Şu anda....
Sana hem dayanak bazende hayatını
Zindan eden sevgiliyi,
Bırakıpmı gideceksin.....
Hayatın sonbaharı
Belki güzel olur diyen sen değilmiydin?
Solan yapraklar dökülecek belkide,
Sert esen rüzgarlarla.....
Yeniden yeşermiyecekmi filizler?
Güzde sararan ve dökülen yapraklara,
Aldırma bence.......
Düşün........
Sevgilin için yıldızlardan bir gökyüzü
Yaptığın günleri....
Gülümse biraz....
Sana umut bağlıyanları,
Sabahın olacağını düşün......
Yeniden ışıyacak gecelerin gündüz olup
Gülümsüyecek belkide gecelerin
Gündüzler olup...........