Kırık Bir Anıt Şiiri - Alperen Sağlam

Yalnızlığımla demleniyorum ben bu akşam
Karanlıklarda göz gözü görmezken
Biz birbirimizi görebiliyoruz
Gözlerimiz parlıyor inceden
Göz kırpıyor bana davet edercesine
Beni karanlıklar diyarına çağırıyor adeta
Bu koca diyarlar yalnızca senin olsun
Şu kırık çitleri değiştir
Şu dağınık bahçeleri lalelerle düzelt
Titrek bir sesle arkamda sesleniyor benim
Daha kulağıma ilişmeden karanlıkta dağılıyor
Bir uğultu gibi kulağıma geliyor
Karanlıkta dört bir yana koşarken
Bir ses ararken şu karanlık diyarlarda
Kaybolmamak için beyaz kalabilmek için savaşıyorum
Bağırıyorum haykırıyorum ben buradayım
Bir ses bekliyor insan
Küfür olsun hakaret olsun ne olursa olsun
İnsan bir şeyler duymak istiyor
Tamam koca diyarlar benim
Laleli bahçeler, boyalı çitler benim
Konuşmuyor işte şu kahrolası şeyler
Ne bir nefesini duyuyorsun ne bir sesini
İnsan koca diyarlar istermiş, öyle bilirdim
Ama yanılmışım yanmışım ben
Bu diyarlar sizin olsun sizin
Geri verin bana geri şu sesleri şu nefesleri
Boğuluyorum ben bu laleli bahçeler arasında
Ölmüşüm ben ölmüş
Ne dua edenim var ne mezarıma bir çiçek bırakacak biri
Umuyorum mezarım yalnız kalmaz
Toprağım yabani otlarla kaplanmaz
Toğrağımı sulayan olur umarım.