Kırık Bir Anı Şiiri - Emrah Kurt

KIRIK BİR ANI
elimde bir mum alevi
bazen yoklarım maziyi
gözümün önüne gelir her biri
o kırık anı eritir beni

dalmamak gerekir belki
anılar o kadar derin ki
unutmak lazım herşeyi
düşünmemek daha iyi

seninle yaşanan her bir anı
hüzün yumağı olmuş bende
şimdi ayrılık zamanı
ayrılmayı bilmesek de

belki o gün yaşanmadı
belki de o an hiç olmadı
kalbimi boşalttın ya
senden sonra hiç dolmadı

bir gün hatanı anlarsın
o zaman sende ağlarsın
yinede kaldırıp atamam
çünkü bu anıda sen varsın

kırık bir anı benimkisi
değersizcesine bakar kimisi
ahh! o gözlerin yok mu
olsa da gözlesem şimdi

bazen şaşıyorum bu halime
çıkmaz yollara uğramak niye
hatırlayıp ta ağlarsın diye
bu kırık anı senden hediye

bu kırık anı o kadar değersiz ki
hak etmemişti yaşanmayı
yine de her an beynimdedir
başaramadım unutmayı

geldiğinde o anı aklıma
hasretin yetmiyor bana
hayalin bile gelmez yanıma
bu kadarda vefasız olma

öldürmem lazım kendimi
en can alıcı noktasından
o anı zaten öldürmüş
konuştun kitabın ortasından

yaşayan bir ölü gibiyim
yoksa hayatta değil miyim
ben sana da mı öl diyeyim
senin ölmeni isteyen kim

kırık bir anı bu yaşanan
düşündükçe erirmiş can
başa da geçermiş korkulan
sonunda biz olduk ayrılan
✒ 1999 / Şebinkarahisar