Kırık Aynalar Koleksiyoncusu

Yaşıyorum.
Ortasındayım ömrün.
Baharlar söze giriyor dallarım söz konusu olunca.
Hala tomurcuklar söyleşiyor avuçlarımda.
Yaşıyorum ve yaşamak istiyorum.

Kalbimin ırmaklarında kuşların nesli tükeniyor.
Bir bir avlanıyor menekşelerim.
Güneş görmüyor ve birer birer soluyor sevdiğim insanlar.
Can suyunda boğulduğum oluyor bazı zamanlar.
Kırılmış bir bardak bileklerime ilişiyor.
Yaşıyorum.

Ve ben kırılmış bir aynayı daha sahipleniyorum.
Bazı geceler aynalara sarılmış buluyorum vaziyetimi.
Bir şeyler fısıldıyorum Albert’in yabancısından.
Çünkü kırık bir ayna dışlanmıştır tüm yansımalardan.
Çünkü kırık bir ayna asla yalan söylemez.
Kırık bir aynaya baktığımda kendimi görüyorum.
Ve ben bir aynayı daha ikna ediyorum yaşamaya.
Sevdiğim şarkıları klozete döküyorum.
Sevdiğin şarkıları mırıldanıyorum.
Sana ait kelimelerimi yıkadım demin.
Şimdi saçlarını tarıyorum.
İtiyorum gözlerimin kuyularına sevdiğim kadınları.
Bir uçurum adımı anıyor.
Yaşıyorum

Ve ben kırık bir aynayı daha sahipleniyorum.
Bazı geceler aynalara sarılmış buluyorum vaziyetimi.
Kulağıma Zweigden bir şeyler fısıldıyor.
Ama ben vedaları sevmiyorum.
Ama ben asla yalan söylemem.
Yaşamak istiyorum.
Ve bir ayna beni ikna ediyor.