Acısı ilk anda anlaşılmaz yaraların,
Zamanla da dinmez sancısı, kanar ha kanar...
Bazen doğruyu da söyler,
Baktığımız kırık aynalar...
Açılır bir tünel, acılar yürür ışıksız adressiz ürkütücü bir karanlıkta;
Yürümek zorundayız önümüze serilen bu yolda.
Diken diken batar yüreğine sancılar;
Unutmak istersin unutamazsın, kaybolmak istersin kaybolamazsın...
Bir kaçakmışsın gibi peşine düşer o en acımasız anılar,
Bir dört yol ağzında bile olsan, hangi yana kaçmak istesen de;
Takılırsın ağına, bir polis acı; yüreğinden yakalar...
Fayda etmez zincirlere vurulsan da; firar eder;
Firar eder demir parmaklıklardan,
Tutuklu sevinçlerin.
Tekrar başa dönsen de, fayda etmez hiç bir şey
Zamanla dineceği yerde hep aynı yerden akar,
Öyle bir zehirdir ki hemen o an öldürmez;
Çoğu zaman doğruyu söyler, baktığın kırık aynalar...
9/Kasım/2009/Bodrum
Yüksel Nimet ApelKayıt Tarihi : 9.11.2009 12:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
bende demştim ki bir gün..
'aynalar artık dost değil bana
beni benden yaşlı gösterir oldu'
aslında yaşlı gösteren aynalar değildi o anki ruh haliydi...
düşündüren mükemmel bir çalışmaydı değerli usta...
saygılarımla kutluyorum...
TÜM YORUMLAR (1)