Kırık Aynalar

Bir akşam sessizlik çöktü dağlara,
Gönlümden düşenler sardı yolları.
Kim bilir hangi söz kaldı dudakta,
Baktım, kaybolmuş eski yıllara.

Bir sızı yükseldi ezan sesinden,
İçime dokundu, sustu yüreğim.
Gözlerim dolaştı boş pencereden,
Ne bir ışık vardı, ne de bir nefes.

Gittim ki her köşe hatıra dolmuş,
Her taş, her iz sanki yıllar öncesi.
Fakat aynalarda tanıdık yokmuş,
Bir ben mi kalmışım gurbet içinde?

Söylenen türküde bir hüzün vardı,
Rüzgârla savruldu eski yadigâr.
Gözlerim dolarken bir ses yankıdı,
Sessizlik içimde büyüdü azar.