Ellerimde kırık bir ayna,
Ne yapsam canım yanar.
Bırakayım yerlere diyorum,
Bu sefer ayaklarım kanar.
Düşünmek daha çok yakar canımı,
Düşünmeyeyim diyorum.
Bırak bırak da asık kalsın yüzün,
Sormasın kimse hatırını.
Bir akşamüstü çıkayım diyorum evden,
Nereye gittiğimi düşünmeden.
Ne yapacağımı bilmeden,
Arkamı bile dönmeden gideyim.
Anlamasınlar korkularımı,
Bilmesinler gittiğim yeri.
Bir avuç dolusu cam kırıklarımla,
Canım yana yana kaybolayım.
Damla Çelik
Kayıt Tarihi : 9.4.2020 18:56:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Damla Çelik](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/04/09/kirik-ayna-70.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!