Kırık Ayna Şiiri - Serkan Erkan

Zaten hep böyle başlar aşklar...

 Değilmi ki sensiz yarınım olmayacaktı asla,
Kadere yazılmış doğumla, ölüm başlar.
Değilmi ki bensiz ölüm her nefeste zulüm sana...

Böyle başlar aşklar hep böyle gider sanırlar,
Aşk, kırık aynalarda yalancı suratlar.
Aşk biteviye, bir damla yaz yağmuru.
Aşk gündüz ve gecenin şafakta sonu...

Zamansız bir başlangıçtır,
Sonsuz bir direniş yalnızlığa.
Kaybolmuş ümitlerin keşfidir,
Yitik, virane olmuş aşk diyarına...

Soğuk bir gecede titreyen dudaklarına,
Rüzgarın dağıttığı kumral saçlarına,
Dışarıda yalın dolaştığın sokak kaldırımlarına,
Vuslat hasrettir, hasret vuslata...

Böyle başlar aşklar hep böyle gider sanırlar,
Yalanmış işte söyledikleri, yalanmış tüm masallar.
Anlatılanlar hep yalanmış,
Aşk, kırık aynalarda yalancı suratlar...

Yoksun şimdi hiç olmamışsın gibi.
İlkbaharda buluştuğumuz çiçek bahçesi,
Nerde buğulu gözlerin, nerde bahar kokulu yarim,
Nerde ellerin, deniz gözlü yarim...

Kurumuş yaprakların arasında kaybolmuş iki yürek,
Rüzgarı bekleyen göçmen kuşlar gibi.
Biri bahara hasret, biri kışa yoksun yürek,
Biri sana vurgun, biri sana hasret...

Böyle başlar aşklar böyle biter kimi sevdalar.
Mutluluk vuslatı iki sözcükte saklar,
Aşk'ın meyvesi dalında çürür.
"Seni Seviyorum" diyememek insanı güldürür...

Aslında bu durum en çok beni düşündürür.
Kerem'i Aslı değil yalan öldürür...