Kırık Aşk Müzesi Şiiri - Hayrettin Taylan

Senden kalan her bakış ruhumun müzesinde
İlk yılımızda aldığın tüm hediyeler de orda
İlk ağladığın gözyaşların
İlk sarılışın
Benden uzak kaldığın soğuk kış geceleri de
Her şey orda, ben, sevdalar ve bir de gidişin

Giderken mutfakta akıttığın gözyaşlarınla bulaşıkları yıkıyorum
Gönül bezinle kurutuyorum her şeyi gözyaşlarım dahil
Bunu rahmetli babam almıştı bir parçası bende kalsın dediğin cümleni duvara yazdım
Bir vicdanın hıcısında hecelenmiyor dünyam
Senli bir enkazın altında kaldım içim içime sığmıyor
Nefretlerin artıyorken bana karşı güven adına tek harfim yokken sende
Büyük nefretin şifrelerinde sevginin tanımına aklandım
Gözyaşların benim içimin derdi ve dermanı sen ağladığında ben hiç ağlamadım
Ama şimdi her gece ağlıyor dünyam
Her hecede saklanan gülüşün ve bakışın
Adınının ilk harfiyle başlayan tüm klasik sözcükler lal

Gözlerin bir sözü vardır sessizce söyledik
Sözlerin bir gözü vardır çaktırmadan gördük
Gelmelerin bir ilmi vardır hissettirmeden getirtik
Kalbimin bir yeri vardır seni söyledik
söylenmemiş ne varsa söylendi sana

yüreğim sen gittiğin günden beri güzellere açık müze
Nice güzeller geldi yalnızlık müzeme
Ama bunca aşktan sonra kırık bir aşk yıkık bir sevgi çıkmadı

Bulutsu bir ürperiş
İki damla özleniş
Bütün gelmelerin dağlanışı
Beyaz bir umudun bestesi
Ruhumun sana açık ahestesi
Gül/gülşen ve sen kapısı
Bütün acılar kuyrukta
Bütün ayrımsılar ölüm kuyruğunda
Bilet bulamıyor sensizlik
Sen sevgisi şanlı bir müzede sen yoksun
beklemelerimin kombinesi varken sen uzakları oynuyorsun