Sesiz bir rüzgâr
Alıp götürüverse sonsuza
Bir yangın yeri yüreğin
Yaşam kavgası hayat dediğin
Ruhunun önüne serilmiş
Camdan daha hassas ince sızılar
Akıyor en derinden
Can yanıyor ruh susuyor
Sessizliğin tortusu derinden
Titrek bir bakış
Duvarları ayna yapmış
Vurmaz güneş akislerini
Bir bakış ki tel örgülerde akıl
Can yanıyor ruh susuyor
Sessizliğin tortusu törpülüyor dili
Atılmış çöpe tüm kaygılar
Sanırsın yarına yok telaş
Bir bir toplarsın dondurulmuş kalpleri
Yitik bir kalbin acısını yudumlarken
Can yanıyor ruh susuyor
Götürse rüzgâr sonsuza
Sessiz usulca ellerini bırakmadan
Bırakıverse sonsuza…
Kayıt Tarihi : 3.12.2015 12:31:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ülker İnalkaç](https://www.antoloji.com/i/siir/2015/12/03/kirik-67.jpg)
İÇİNDEKİ HÜZNÜ OKURA AKTARMAYI BAŞARAN KALEMİNİZİ VE SİZİ KUTLARIM üLKER HANIM... NİCELERİNE... SEVGİMLE...
Seneca ' Büyük acılar sessizdir.' demiş ya...... Şiirinizdeki '....Sessizliğin tortusu törpülüyor dili... dizesi tam da bunu anlatıyor.....
Kırıklar arttıkça sessizlik de artar..... Nerden başlasan, nasıl anlatsan..... en iyisi susmaktır.....
Kutlarım Ülker Hanım şiirinizi ve sizi ..... Sevgilerimle.........
TÜM YORUMLAR (8)