Kırık Şiiri - Ender Deniz Kaya

Çocuk yaşta başladım kırıklar biriktirmeye,
Bir gün hepsini bir araya getirip adam olmayı hayal ettim.
Üst üste kırıklar biriktirdim,
Üstlerine çıkıp yüksekte olmak istedim, çocuk yaşta.
Ben ayaklarımın altında kırıklar biriktirdikçe,
Kırıklarla doldu toprak,
Derinleşti altımdaki çukur,
Ben yükselemedim,
Büyüyemedim hiç.
Çocuk yaşta adam olmayı beceremedikçe,
Çocuklaştım, adam yaşta.
Şimdilerde öğrendim,
Acılar insanı olgunlaştımıyor, güçlendirmiyor da.
Acılar yalnızca öldürüyor insanı,
Çocuklaştırıyor, bebekleştiriyor,
Hiçleştiriyor,
Öldürüyor.
Çocuklaştım ben de, kırıklar biriktirdikçe,
Bebekleştim, hiçleştim sonunda.
Şimdi sıra ölüme geldi,
Bu defa korkuyorum ölmekten.
Çünkü bu kadar kırıkla ölürsem,
Bütün dünyanın, bütün insan ve hayvanların,
Hatta bitkilerin dahi ölümünü yaşarım.
Bu kadar kırıkla ölürsem,
Kırılırım.