Kırık Şiiri - Pınar Ertunç

Bir iç geçirmeyle yaşıyor umut
Gonca güller açıyor ayak parmaklarında
Bulut entarisini giymiş salınıyor
Yalan mavi gökyüzünde
Soluksuz kalıyor tırsmış rüzgarlarda

Mevsim değişiyor…
Çiğ düşüyor yapraklarıma
Meyvesiz kalıyor aşk
Toprak kokusu değiyor yüreğime
Taş soğukluğundaki sokaklarımda
Tenha haykırışlar duyuyorum
Yankısı derinlerde iç çökerten

Dağınık bir ağacın gövdesinde
Serinleyen keşkeler
Yağmur yağıyor ve büyüyor toprakta olgunlaşıyor
Kırık yaralar bırakıyor depremler
Cam kırığı insanlar batıyor,
Sancıyor yürekte
Ve bir acı dua ediyor yüreğim en derinden…
Uğultusu evren döngüsünde
Hüsranlar yaşanıyor çalı kahvesi bakışlarda
Kurşun semalarda buruk çocukluğum ağlıyor.