Kırık Şiiri - Leyla Özercan

Bir bardak çayın sıcağında
Yudumlamak ölümün soğukluğunu.
Bir bombanın cam kırıklarında
Bırakmak ümitleri...
Sırtına geçirmek tüm korkuları
Soğuk bir gecede giyilen hırka gibi!
Boşalan bakışlar
Anlamsız beklentiler.
Her an tetikte,her an bekleyiş.
Yaşanan baharlar
Ve anlamsızlığı baharın
Bütün kapılar kışa açılırken.
Köşe başında bekleyen korkular
Paketlenip kaldırılan anılar,,
Sevdalar paramparça…
Her cam kırığı bir özlem
Her biri yitirilen yarınlarımız.
Sokaklar cam kırığı,
Ümit kırığı insanlarla dolu.
Sesler kulak tırmalıyor bütün gece..
En ünlü ezgiler bile böylesi uzun,
Böylesi ayrıntılı
Düşle bezemiyor insanı.
Cam kırıkları:Fırlatılan,
Süpürülen,karıştırılan.
İnsanların ya da insan olamamanın dramı…
Bir anda,bir bombada yitiveren güven!
Güvensiz insanlar,güvensiz şehirler…
Savaşmak her şeyle
İlkel,anlamsız geçen zamanlar
Paramparça düşler
Donuk gülüşler! ...

(Diyarbakır)